Παγκόσμιο δορυφορικό σύστημα πλοήγησης (GNSS) αναφέρεται σε έναν αστερισμό δορυφόρων που παρέχουν σήματα από το διάστημα που μεταδίδουν δεδομένα θέσης και χρονισμού σε δέκτες GNSS. Στη συνέχεια, οι δέκτες χρησιμοποιούν αυτά τα δεδομένα για να προσδιορίσουν τη θέση. Εξ ορισμού, το GNSS παρέχει παγκόσμια κάλυψη. Παραδείγματα GNSS περιλαμβάνουν το Galileo της Ευρώπης, το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης (GPS) NAVSTAR των ΗΠΑ, το Global’naya Navigatsionnaya Sputnikovaya Sistema (GLONASS) της Ρωσίας και το δορυφορικό σύστημα πλοήγησης BeiDou της Κίνας. Η απόδοση του GNSS αξιολογείται χρησιμοποιώντας τέσσερα κριτήρια: Ακρίβεια: η διαφορά μεταξύ της μέτρησης και της πραγματικής θέσης, της ταχύτητας ή του χρόνου ενός δέκτη Ακεραιότητα: η ικανότητα ενός συστήματος να παρέχει ένα κατώφλι εμπιστοσύνης και, σε περίπτωση ανωμαλίας στα δεδομένα τοποθέτησης, ένας συναγερμός. Συνέχεια: η ικανότητα ενός συστήματος να λειτουργεί χωρίς διακοπή. Διαθεσιμότητα: το ποσοστό χρόνου που ένα σήμα πληροί τα παραπάνω κριτήρια ακρίβειας, ακεραιότητας και συνέχειας. Αυτή η απόδοση μπορεί να βελτιωθεί μέσω περιφερειακών συστημάτων αύξησης μέσω δορυφόρου (SBAS), όπως η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επικάλυψης Πλοήγησης Γεωστατικών (EGNOS). Το EGNOS βελτιώνει την ακρίβεια και την αξιοπιστία των πληροφοριών GPS διορθώνοντας τα σφάλματα μέτρησης σήματος και παρέχοντας πληροφορίες σχετικά με την ακεραιότητα των σημάτων του.
ΠΗΓΗ: https://www.gsa.europa.eu/european-gnss/what-gnss
